HOLY MOLY

As usual, the English version follows below!
De laatste weken zijn voorbij gevlogen zoals ze nog nooit eerder hebben gedaan. En zoals je al kan raden is dat niet omdat ik de laatste tijd ontzettend hard voor school heb gewerkt (geen zorgen pap en mam, tussendoor maak ik af en toe nog wel eens huiswerk, vorige week heb ik bij een toets 97% behaald van de 100, dus ik hang hier nog steeds de mega-nerd uit). In plaats van het abnormaal harde studeren (Korean style), heb ik me prima vermaakt tijdens tripjes naar Geongu (of zo iets, ik ben te lui om de stad op te zoeken, maar het is al heel wat dat ik ongeveer weet hoe je het uit spreekt, jullie mogen trots op me zijn), vervolgens Busan en als hoogtepunt ben ik nu net één dagje thuis van 6 ongelofelijke dagen in de Filipijnen, ja je hoort het goed, DE FILIPIJNEN!!! (je mag nu gaan gillen).

Maar laten we beginnen bij de Trip naar Geongu en Busan. Hier heb ik twee nieuwe stopwoorden ontwikkeld (die ik om de 5 minuten gebruik): ‘OK’ (dit spreek je niet gewoon uit, maar dit doe je op een hoge schreeuwerige manier en wanneer iemand ‘OK’ zegt, herhaalt de rest het ongeveer 10 keer, klinkt leuk he (ik zie je nu al kijken met een groooooot vraagteken op je voorhoofd)) en ‘HOLY MOLY’, dit is het nieuwe ‘OH MY GOD’ (pap wat zal jij blij zijn dat ik ben gestopt met o-my-god’en), ‘wooooow’ en ‘holy crowly’ (ik weet dat ‘holy crowly’ geen woord is, maar ook dat woord heb ik ooit in het verleden ontwikkeld). Beide woorden zijn een groot succes (ik voel me zo cool dat mensen mijn woorden overnemen).

Twee dagen Geongu voelde een beetje zoals thuis komen in Haps (maar dan zonder koeienpoep-geur). Er was heel veel natuur en je kon er normaal adem halen (je wilt niet weten hoe lekker dat kan zijn na 3 maanden Seoul-autogassen-geur). Hier hebben we voornamelijk heel veel bezocht: Tempels, paleizen, traditionele dorpjes, het kon niet op. Normaal gesproken zou dit echt een horror-gevoel bij mij opwekken, maar ik vond het eigenlijk nog best leuk (oké mensen, probeer te blijven ademhalen, ik weet dat dit heftig nieuws is). Vervolgens reisden we door om 4 dagen in Busan te blijven. Ook hier zijn heel wat tempels bezocht (ik kan nu geen tempel meer zien), maar ook zijn we ’s nachts naar het strand geweest om wat alcoholische drankjes te nuttigen terwijl Paul (Franse jongen) dacht dat hij Harry Potter was terwijl hij aan het rondspringen was met sterretjes en ondertussen wat toverspreuken (Holy moly, waar ging het mis) aan het roepen was, erg amuserend. Ons motel was prima, omdat onze standaard erg laag ligt. De bedden zijn overal (ook op de campus) knoepiehard en aangezien we met 3 meiden waren, moesten we een tweepersoonsbed delen en één iemand moest op de grond liggen. De grond lag nog beter dan de bedden die we gewend zijn op de campus, dus voor ons was het een prima motel (dit klinkt echt zielig, maar dat is het eigenlijk ook wel). Al met al was het een ontzettend geslaagde mini vakantie en heb ik echt een top tijd gehad.

Toch was het hoogtepunt toch echt de 6 dagen die ik in Boracay, een eiland op de Filipijnen, heb doorgebracht met 6 jongens en Manon en Paul (een koppel, maar die gingen regelmatig dingen samen doen, dus het was vooral Chrissy en de 6 jongens). Het eiland was zooooooooooooo mooi. Holy moly, ik heb nog nooit zo iets moois gezien. Het strand is nog mooier dan op de foto’s. 0,0 vuil, super wit, de zee is blauw, maar dan ook écht BLAUW en ontzettend helder. De zon scheen altijd. Ik hield van de zon en de zon nog meer van mij. Ik was de 6 jongens, die stuk voor stuk verbrand waren, hard aan het uitlachen, ik was de enige met een mooi bruin kleurtje, maar je voelt hem al aankomen, toen ik die avond onder de douche vandaan kwam en in de spiegel keek schreeuwde ik het uit: AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH HOLY MOLY!!! Ik was rood, maar dan ook echt KNALROOD. En er zitten een paar akelige wit/gele monsters (blaren, maar ik noem ze liever monsters) op m’n lip, waarschijnlijk doordat die ook verbrand zijn. Maar ach, mijn opvallende kleurtje weerhield me er niet van om een top tijd te hebben. We hebben gedoken met een helm op en onderwater een fotoshoot gehouden terwijl Manon en ik de meest tropische vissen aan het voeren waren, holy moly wat was dat gaaf. Ook hebben we gesnorkeld, een massage gekregen en hebben we gejetskied. Ik deelde de jetski met Manon en ik mocht beginnen. Laten we zo zeggen, terwijl ik één rondje had gereden, haalde de jongens ons 10 keer in. Dus na 1 ronde wisselden Manon en ik van plek en toen begon het scheuren over de golven. Manon reed op die Jetski alsof ze de nieuwste James Bond was (ik weet niet of die kerel ooit op een Jetski rijdt, maar als hij het zou doen, dan zou hij net zoals Manon te keer gaan over het water. Om de vakantie goed af te sluiten besloten Manon en ik nog een mega grote henna tattoo op onze arm te laten zetten met (3 keer raden) 'Holy moly' als tekst er op. Een beetje jammer is dat haar tattoo er meteen af was en de mijne er niet af te krijgen is. Dus nu loop ik op school rond en staart iedereen mij(n arm) aan. Niet helemaal de aandacht waar ik op zit te wachten.
Tip: mocht je ooit naar Azië gaan, vergeet niet de Filipijnen, wauw, wat was dat fantastisch-vet-cool-super-gaaf zeg.

Naast deze toffe vakanties heb ik nog een leuk feitje om met jullie te delen, ik kan namelijk zien hoe vaak mijn blog is bekeken mensen en ik zit inmiddels al boven de 3500! IK HERHAAL 3500! (3637 om precies te zijn op dit moment) Holy moly, hoe cool is dat? Ik ben zelfs al één keer herkend door een vreemde (waarschijnlijk zit ik bij hem in de klas, maar goed, voor mij vreemde) Koreaan: “Are you Chrissy from the online blog?” Nou ik wist niet wat ik meemaakte. Van binnen was ik aan het hyperventileren en tegelijk ’n hele dansshow aan het geven, maar ik reageerde heel cool (zoals jullie me kennen): “Yeah, that’s me.”

Nu zijn er nog maar 3 weken te gaan voordat we elkaar zullen treffen op Schiphol (of een van de dagen daarna in Haps). Ik met één loeizware koffer (vergeet 23 kilo, maak er maar 230 van) en jullie met een frikandel (ja dat is een hint) in jullie handen. Maar zelfs de frikandel is niet een reden dat ik hier weg wil (dit moet shockerend zijn). Hier heb ik zo veel mensen leren kennen en holy moly, wat ga ik die missen. Het leuke nieuws is dat sommige mensen van mijn groep hier van plan zijn om me te komen opzoeken op de camping (in gedachte doe ik nu een paar (743979376) reuze sprongen) en in begin september komt sowieso de gekke Zwitser (Florian, beter bekend als SojuFlo) naar Amsterdam en ook Meava en Ludivine (Franse meiden) zitten er over na te denken om dat zelfde weekend langs te komen (in gedachte doe ik er nog een paar (38603848068257) reuze sprongen bij) (in m’n gedachte ben ik echt een sportieve meid kom ik nu achter, haha). Dus hoewel ik erg op kijk tegen het afscheid, nu al, vind ik het ook super leuk om te weten dat we hierna nog wel zullen afspreken. Ik vind het trouwens ook wel een beetje leuk om iedereen (helaas niet iedereen, want Lisanne is dan nog steeds in Spanje (ik kan wel janken)) in Nederland weer terug te zien hoor! Dus jullie hoeven niet bang te zijn dat ik de 7 dagen die ik in Nederland heb (voordat ik naar Frankrijk ga voor het animatiewerk) met een chagrijnig gezicht zal rond lopen!

Een dikke kus vanuit hier en tot snel!

ENGLISH VERSION

The last few weeks have flown by like they never did before. And as you can guess it's not because I've worked very hard for school (don’t worry mom and dad, sometimes I do make my homework and learn for test. Last I scored 97% out of a 100, so you can call me a super-nerd). Instead of diehard studying (Korean style), I'm fine entertained during my trips to Geongu (or something like that, I 'm too lazy to search for the name of the city, but I think that’s how you pronounce it. You should be proud of me that I at least know that), after that we went to Busan and now I am just home from six incredible days in the Philippines, yeah you hear this right, THE PHILLIPINES!!!! (you can freak out now).

But let's start with the Trip to Geongu and Busan. Here I’ve created two new words (which I use every 5 minutes): ‘OK’ (this not how you should pronounce it. You have to scream it with a very high voice, and when you hear someone screaming ‘OK’, the others have to repeat that for 10 times, so everyone is OK-ing. Wauw, great explanation Chris.) and ‘HOLY MOLY’, this is the new 'OH MY GOD' (I am sure that my dad will be happy that I stopped with ‘o-my-god-ing’), ‘wooooow’ and ‘holy crowly’ (I know that 'holy crowly' is not an existing word, but that’s also word I 've created ones in the past). Both words are a great success (I feel so cool that people take over my words).

Two days Geongu felt a bit like coming home to Haps, my hometown (but without the smell of cow poo). There was a lot of nature and you could breathe normally (you do not know how good it can be after 3 months Seoul-auto-gas smell ). Here we mainly visited lots of temples, palaces, traditional villages, et cetera. Normally this would give horrorfeeling to me, but to be honest it was pretty much fun (okay people, try to keep breathing, I know this is shocking news). Then we went to Busan for 4 days. Also here we visited many temples (I can no longer see any temple), but we also went to the beach at night for some drinks while Paul (French boy) thought he was Harry Potter. He was jumping around with firework and screaming some magic words (Holy moly, where did it go wrong?) For the others it was very amusing. Our motel was fine, because our standards in here are very low. The beds are everywhere (even on campus) hor-ri-ble and since we were with 3 girls and we had to share a double bed, one person was lying on the ground. The ground was even better than the beds that we are used to on campus (yes that is possible), so for us it was a great motel (this sounds really pathetic, but it's true). All in all it was a very successful mini vacation and I really had a great time .

However, the highlight was really still the 6 days I spent in Boracay, an island in the Philippines with six boys and Manon and Paul (a couple but they were frequently doing things together, so for me it was more like Chrissy and 6 boys). The island was extreeeeeemely nice. Holy moly, I don’t think I've never seen anything so beautiful. The beach is more beautiful than the pictures. There isn’t anything in the sea what shouldn’t be there, it is blue, not a bit blue but BLUE BLUE BLUE and very bright, the beach is super white and the sun was shining forever. I loved the sun and the sun was even more in love with me. I was with the six boys, who were all burnt, so I was laughing very hard at them. I was the only one with a nice tan, but (why is there always a but in my stories!!!!), when I came out of the shower that evening and looked in the mirror, I screamed the hell out of me: HOLY MOLY AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHH!!! I was red, but really TOMATO RED. And there are a few nasty white/yellow monsters (blisters, but I prefer to call them monsters) on my lips, probably because they were also burned. But well, my ‘different’ tan did not stop me from having a lot of fun. We have dived with a helmet on and had a underwater photoshoot while Manon and I were feeding the most tropical fishes I have ever seen, holy moly what was that cool. We also snorkeled, got a massage and we had fun on a jetski. I shared the jetski with Manon and I could start with driving. Let's just say, while I had driven one round the guys passed us already 10 times. So after one round Manon and I changed seats and Manon was driving like crazy on the jetski like she was the new James Bond (I do not know if that guy ever was riding a jetski, but if he did, he would go like exactly like Manon). To make sure people over there wouldn’t forget me, I gave a nice (worse than horrible) performance of ‘Dancingqueen’ in a restaurant and for me to remember the great holiday Manon and I decided to put a huge text on our arms with on it (surprise, suprise) ‘Holy moly’. It’s a bit of a shame that her tattoo was immediately after one shower and mine doesn’t want to leave my arm. So now I walk around at school and everyone stares at me (my arm). Not quite the attention that I'm waiting for.
Tip: If you ever go to Asia, do not forget the Philippines it is amazing-cool-wauw-super, just the best of the best.

Besides these nice vacations I have a fun fact to share with you, because I can see how many people viewed my blog and I'm already over 3500! I REPEAT 3500! (3637 to be exact at this moment) Holy moly, how cool is that? I even once recognized by a Korean boy (probably we have the same, but well, the most classmates are still strange to me) Korean boy: "Are you Chrissy from the online blog?" Well I really got craaaaaaazy. Inside I was hyperventilating and at the same time I was giving a whole dance show, but I responded very cool (as you know me): "Yeah, that's me."

Now there are only three weeks left before we will meet each other at the airport (or one of the following days in Haps). I will be there with a extréééémely heavy suitcase (remember 23 pounds, make that 230) and you with a ‘frikandel’ for me (yes that's a hint) in your hands. But even the frikandel is not reason I want to leave here (this must be shocking). Here I met so many amazing people and holy moly, I am going to miss them so badly. The great news is that some people in my group (Florian, crazy Swiss guy better known as ‘SojuFlo’ and maybe Meava, Ludivine and Cindy too) are planning to come and visit the dutchies in Amsterdam (In my mind I am making a few (7295782802802) high and happy jumps. (In my mind I am a very sporty girl, haha). So even though I really hate the fact that my Korean adventure is almost over, I am very happy that I will see them again! But don’t worry, when I am back in Holland I won’t walk around with a grumpy face all day! Of course I am also looking forward to see all my Dutch friends (okey not all, I won’t see my best friend Lisanne (I can cry about that)) and family again.

A big kiss from here and see you soon !