IK WIL EEN FRIKANDEL SPECIAAL. NU!

Maandag was het zo ver. Ik was als enige (waarschijnlijk was ik gewoon de enige die het durfde toe te geven, dat maak ik mezelf in ieder geval wijs) die mega zenuwachtig was om 10 uur ’s ochtends. MIJN EERSTE ECHTE KOREAANSE LESSEN ZOUDEN BEGINNEN!! Minstens 2 uur te vroeg werd ik wakker en vervolgens heb ik anderhalf uur staan trappelen als een kind om naar school te kunnen gaan (ik zie jullie denken, wat is er met Chrissy gebeurd, ik weet het zelf ook niet). De campus van school is ongeveer net zo groot als Haps, maar dan in plaats van boerderijen enorme gebouwen die er uit zien als het witte huis. De campus is zo groot, dat er zelfs taxi’s en bussen rond rijden op de campus. Om dus niet te verdwalen (ik sta hier bekend als het meisje dat overal verdwaalt, de eerste dag ben ik namelijk helemaal naar het metrostation gelopen (400 meter verderop) en heb daar 2 minuten in de metro gezeten (500 meter), terwijl de campus zelf maar 100 meter van mijn huisje vandaan is), (sorry voor dat mega verhaal.. De zin begon met: Om dus niet te verdwalen…) had Alexander mij die avond ervoor een rondleiding gegeven op de campus waar ik de gebouwen kon zien waar ik die dag les had. Dit kon niet mis gaan. En natuurlijk.. Ging het mis (het viel reuze mee, maar toch). Ik nam de lift op de begane grond naar de 3e verdieping, maar de lift ging maar niet naar boven. Gelukkig kostte het me maar een half uur om uit te vinden dat de 3e verdieping het zelfde was als de begane grond (ik was dus al op de juiste verdieping) en was ik nog net op tijd voor mijn eerste les.

De eerste indruk van die les was apart. Niet zo zeer door de les zelf, maar meer door het gedrag van mijn klasgenoten (95% is Koreaans). Ik was geconcentreerd mijn Facebook aan het checken (ja dat vereist concentratie op de maandag ochtend) en opeens werd dat luid verstoord door 40 krijsende, gillende en joelende Koreanen. Wat bleek, één van de jongens uit de klas bleek een relatie te hebben met een meisje uit de klas (geen idee wie, want ze durfden duidelijk niet met elkaar te praten). Natuurlijk paste ik me meteen aan en ben gezellig mee gaan gillen. Voor mensen met een ochtendhumeur: Ga niet naar Korea.

De volgende les die ik had was Engelse presentatie. Toen ik vertelde dat ik uit Nederland kwam en mijn lerares vervolgens vroeg: “Oh, dus Engels is je moedertaal?” Wist ik, dit wordt twee vingers in m'n neus (ik klop 'm meteen even af). Toch zijn niet alle vakken zo makkelijk (of makkelijk te volgen). De leraar van mijn aller eerste International Economics les begon zijn les met de magische woorden: “It is forbidden to fall asleep in this class.” Waarop ik antwoordde: “How the hell can you fall asleep in a class?!” Ik eindigde de les met: “How the hell can you NOT fall asleep in this class.” Verder heeft deze les denk ik geen uitleg nodig.

Daarnaast volg ik ook nog een acteerklas. Na een half uur Koreaans gebrabbel aan te hebben gehoord, vroeg ik op m’n aller beleefdst: “This is a English course right? Why are you talking Korean?” Waarop mijn lerares antwoordde: “Really? Let me check it.” Na 5 minuten bleek dat ik (duh) gelijk had en zei de lerares dood leuk: “Yeah, you are right, but it is not going to happen.” Om het voor mij toch wat makkelijker te maken mocht ik mijn theater wel in het Nederlands (????) doen. Na 4 uur lang Koreaanse nep-ruzies, huilbuien en liefdesscènes heb aan moeten horen, besloot ik mijn theater over ’n ruzie tussen mij en een frikandel speciaal te doen. Hoewel de rest van de klas er weinig van begreep, vond ik het zelf in elk geval hilarisch. Geen zorgen, ik heb deze klas meteen laten vallen.

Omdat niet alle klassen even succesvol waren, was mijn eerste week vrij heftig. Zo had ik donderdag les van 9 uur ’s ochtends tot half 10 ’s avonds met tussen de lessen door 1 tot 1,5 uur pauze. Achteraf ben ik wel blij dat ik zo veel lessen heb gevolgd, want nu heb ik een goede keuze kunnen maken tussen welke vakken ik wel en niet wil.

De gemiddelde Koreaan bestaat beslist niet. De één is ontzettend verlegen, terwijl de ander gillend op je af rent. Wel zijn ze vaak erg slecht in Engels, maar proberen ze je (in het Koreaans) toch zo veel mogelijk te helpen. Al met al heb ik het hier prima naar mijn zin, tot nu toe vooral met de Duitsers, wat Fransen en Nederlanders.

Ik sluit mijn blog graag af met een leuk feitje: Koreanen vinden het schijnbaar lekker om blond haar in hun mond te stoppen (?!?), daar kwam ik achter tijdens mijn eerste uitgaansavond.

Xxxx Chrissy