Krijsen, schreeuwen en ander soort herrie
Blijf op de hoogte en volg chrissy
22 Februari 2014 | Indonesië, Ubud
Allereerst bedankt voor alle reacties onder de blog en via whatsapp, ook van mensen waarvan ik het totaal niet verwachtte (Joekel van Boekel, haha). Super leuk om te zien dat jullie het ook leuk vinden om mijn blog te lezen! Daar doe ik ’t ten slotte voor! Oh ja en tante Di (dadoeee), ik heb inderdaad koffie gedronken dat een dier eerst heeft uitgepoept. Dat is de duurste koffie ter wereld en hij was niet te zuipen! Dus mocht iemand je die koffie ooit aansmeren, gewoon nee zeggen.
Zoals jullie konden lezen was mijn eerste dag maandag erg goed bevallen op de school. Toch moet ik deze week erg wennen aan de vreemde gewoontes van de Balinese cultuur. De verrotte tanden van 4 jarige kindjes zijn hier de normaalste zaak van de wereld. Tijdens de pauze krijgen kinderen in plaats van een appeltje en wat limonade, geld mee om flink chips, snoep, chocola en cola in te kunnen slaan (om 9 uur ’s ochtends). Met als gevolg dat kinderen helemaal hyper van de suiker in het lokaal staan te springen, krijsen, rondrennen et cetera. De eerste dag dacht ik nog, ik ga de wereld verbeteren, dit kan niet. Maar na dag 2 kwam ik er al achter dat dit onbegonnen werk is. Andere rare gewoontes is het ontbreken van een vuilnisbak op schoolpleinen. Waarom zou je alles in een vuilnisbak doen, als je het ook gewoon op de grond kan gooien? Tot overmaat van ramp worden alle papiertjes tijdens de lessen of nog erger, tijdens de pauzes verbrand midden op het schoolplein (gevolg: het hele schoolplein en lokaal staat vol met blauwe rook). Heerlijk. Maar ach, ik had eerlijk gezegd ook deze typische Balinese gewoontes niet willen missen.
Met de kinderen hebben Iris, Janinka en ik tijdens de lessen een aquarium gemaakt, bloemen geknutseld en liedjes gezongen. Dit was niet altijd even makkelijk, want na 5 minuten zijn kinderen al verveeld en moet je weer iets nieuws bedenken. Daarnaast zijn de kinderen hier zo snel hun concentratie kwijt, waardoor negen van de tien oefeningen te moeilijk zijn. De laatste dag zongen ze een ‘Thank-you-song’ voor mij, waarna ze allemaal een hand kwamen geven en het vervolgens tegen hun voorhoofd hielden (dat is hier een teken van respect volgens mij) en een hele dikke knuffel. Wat ga ik die kinderen missen!
Doordat de lessen van 9 tot 11 (oké.. daarvan is 1 uur pauze) zijn, waren Janinka, Iris en ik altijd lekker in de middag vrij. Het mooiste bezoek in de middag was misschien toch wel met Iris naar ‘Bird village’, wat echt een aanrader was van Ajuu (een van de coördinatoren). Na ’n half uur te hebben gereden op de scooter (ik heb ook ’n halve meter –gillend, schreeuwend en panikerend- gereden!!) kwamen we in het meest afgelegen, nog-nooit-een-wit-iemand-gezien gebied ooit. Toen we daar aankwamen werden we uitgebreid bekeken door de lokale bevolking en toen we vroegen of iemand ’n foto van ons en de o zo mooie (ja ik ben sarcastisch) witte vogels wilde maken, wist niemand hoe een camera werkte. De één maakte een foto van zichzelf omdat die echt niet snapte hoe het werkte en de ander durfde dat gekke apparaat niet aan te pakken, voor het geval het ontplofte. Omdat we toch wat meer tropische gekke vogels hadden verwacht, hebben we zelf maar een fotoshoot gehouden met onder andere ‘De onzichtbare vogel’, erg zeldzaam type.
Woensdag avond was ik de sfeer een beetje zat in het huis. We hebben hier een koppel dat alleen in hun kamer eet en de chinezen die lopen een beetje langs ons heen. Het gevoel van een groep, een familie was een beetje weg. Dus besloot ik om een weerwolf avond te houden. Samen met pip hadden we wat frisdrank en chocola gehaald en iedereen was welkom. Hoewel de chinezen er niks van snapten (de ziener mag nu zijn of haar ogen open doen.. en na een half uur deed nog steeds niemand zijn ogen open) was het een hilarische avond. De sfeer is nu dus ook 2850820 keer zo goed en zelfs het koppel eet nu met ons in de woonkamer! Missie geslaagd dus!
Een ander uitstapje deze week was naar de Olifantengrot, klinkt gaaf he? Laten we zeggen, het was een grot van ongeveer 8 vierkante meter met wat gaten er in. Toen we uit de grot kwamen en even een doodnormale foto met z’n 3e wilde maken, kwamen er 10 (krijsende) tiener chinezen op ons af. “ARE YOU EUROPIAN FOTO MODELS????” Waarop wij vol overtuiging in koor: “yeeees” op antwoordden. Nou, in totaal hebben we honderden foto’s met hun moeten maken in onze beste modellenposes. Met de hele groep, individueel, het kon niet gek genoeg. Vervolgens kwamen er ook nog wat gillende mannelijke chinezen bij die ook wel even bij de nieuwste gezichten van de modewereld 2014 op de foto wilden. Ik heb me nog nooit zo populair gevoeld!
Donderdagavond gingen we voor de tweede keer stappen. Dat was in 1 woord: hilarisch. Door de warmte en het feit dat je hier onderhand nooit iets drinkt, voelde ik na m’n derde biertje de alcohol al naar m’n hoofd stijgen. Oh leuk detail, ik heb hier mensen ontmoet die nog slechter dan mij kunnen dansen (oké, dat is misschien wel erg hoog gegrepen, maar ze zitten op het zelfde niveau en nemen mijn dancemoves over).
Nu is het zaterdag 6 uur ’s ochtends en heb ik de hele nacht geen oog dicht gedaan. Ik wil écht nog niet naar huis. Met Iris en Janinka is het lesgeven en de uitstapjes zo leuk. En de mensen in het huis (vooral Marjolein, Manon, Nadine, Pip en Yeliz) zijn echt vriendinnen aan het worden. Ik vind het zo jammer dat ik hun waarschijnlijk nooit meer zal zien! Nu ga ik met deze vijf meiden nog een weekendje weg en blijven Nadine, Pip en ik met z’n 3e achter. Dit was onze laatste week en maandag vertrekt mijn vliegtuig naar Seoul. Vanuit daar zal dan ook mijn volgende blog zijn!
Houdoe!
Zoals jullie konden lezen was mijn eerste dag maandag erg goed bevallen op de school. Toch moet ik deze week erg wennen aan de vreemde gewoontes van de Balinese cultuur. De verrotte tanden van 4 jarige kindjes zijn hier de normaalste zaak van de wereld. Tijdens de pauze krijgen kinderen in plaats van een appeltje en wat limonade, geld mee om flink chips, snoep, chocola en cola in te kunnen slaan (om 9 uur ’s ochtends). Met als gevolg dat kinderen helemaal hyper van de suiker in het lokaal staan te springen, krijsen, rondrennen et cetera. De eerste dag dacht ik nog, ik ga de wereld verbeteren, dit kan niet. Maar na dag 2 kwam ik er al achter dat dit onbegonnen werk is. Andere rare gewoontes is het ontbreken van een vuilnisbak op schoolpleinen. Waarom zou je alles in een vuilnisbak doen, als je het ook gewoon op de grond kan gooien? Tot overmaat van ramp worden alle papiertjes tijdens de lessen of nog erger, tijdens de pauzes verbrand midden op het schoolplein (gevolg: het hele schoolplein en lokaal staat vol met blauwe rook). Heerlijk. Maar ach, ik had eerlijk gezegd ook deze typische Balinese gewoontes niet willen missen.
Met de kinderen hebben Iris, Janinka en ik tijdens de lessen een aquarium gemaakt, bloemen geknutseld en liedjes gezongen. Dit was niet altijd even makkelijk, want na 5 minuten zijn kinderen al verveeld en moet je weer iets nieuws bedenken. Daarnaast zijn de kinderen hier zo snel hun concentratie kwijt, waardoor negen van de tien oefeningen te moeilijk zijn. De laatste dag zongen ze een ‘Thank-you-song’ voor mij, waarna ze allemaal een hand kwamen geven en het vervolgens tegen hun voorhoofd hielden (dat is hier een teken van respect volgens mij) en een hele dikke knuffel. Wat ga ik die kinderen missen!
Doordat de lessen van 9 tot 11 (oké.. daarvan is 1 uur pauze) zijn, waren Janinka, Iris en ik altijd lekker in de middag vrij. Het mooiste bezoek in de middag was misschien toch wel met Iris naar ‘Bird village’, wat echt een aanrader was van Ajuu (een van de coördinatoren). Na ’n half uur te hebben gereden op de scooter (ik heb ook ’n halve meter –gillend, schreeuwend en panikerend- gereden!!) kwamen we in het meest afgelegen, nog-nooit-een-wit-iemand-gezien gebied ooit. Toen we daar aankwamen werden we uitgebreid bekeken door de lokale bevolking en toen we vroegen of iemand ’n foto van ons en de o zo mooie (ja ik ben sarcastisch) witte vogels wilde maken, wist niemand hoe een camera werkte. De één maakte een foto van zichzelf omdat die echt niet snapte hoe het werkte en de ander durfde dat gekke apparaat niet aan te pakken, voor het geval het ontplofte. Omdat we toch wat meer tropische gekke vogels hadden verwacht, hebben we zelf maar een fotoshoot gehouden met onder andere ‘De onzichtbare vogel’, erg zeldzaam type.
Woensdag avond was ik de sfeer een beetje zat in het huis. We hebben hier een koppel dat alleen in hun kamer eet en de chinezen die lopen een beetje langs ons heen. Het gevoel van een groep, een familie was een beetje weg. Dus besloot ik om een weerwolf avond te houden. Samen met pip hadden we wat frisdrank en chocola gehaald en iedereen was welkom. Hoewel de chinezen er niks van snapten (de ziener mag nu zijn of haar ogen open doen.. en na een half uur deed nog steeds niemand zijn ogen open) was het een hilarische avond. De sfeer is nu dus ook 2850820 keer zo goed en zelfs het koppel eet nu met ons in de woonkamer! Missie geslaagd dus!
Een ander uitstapje deze week was naar de Olifantengrot, klinkt gaaf he? Laten we zeggen, het was een grot van ongeveer 8 vierkante meter met wat gaten er in. Toen we uit de grot kwamen en even een doodnormale foto met z’n 3e wilde maken, kwamen er 10 (krijsende) tiener chinezen op ons af. “ARE YOU EUROPIAN FOTO MODELS????” Waarop wij vol overtuiging in koor: “yeeees” op antwoordden. Nou, in totaal hebben we honderden foto’s met hun moeten maken in onze beste modellenposes. Met de hele groep, individueel, het kon niet gek genoeg. Vervolgens kwamen er ook nog wat gillende mannelijke chinezen bij die ook wel even bij de nieuwste gezichten van de modewereld 2014 op de foto wilden. Ik heb me nog nooit zo populair gevoeld!
Donderdagavond gingen we voor de tweede keer stappen. Dat was in 1 woord: hilarisch. Door de warmte en het feit dat je hier onderhand nooit iets drinkt, voelde ik na m’n derde biertje de alcohol al naar m’n hoofd stijgen. Oh leuk detail, ik heb hier mensen ontmoet die nog slechter dan mij kunnen dansen (oké, dat is misschien wel erg hoog gegrepen, maar ze zitten op het zelfde niveau en nemen mijn dancemoves over).
Nu is het zaterdag 6 uur ’s ochtends en heb ik de hele nacht geen oog dicht gedaan. Ik wil écht nog niet naar huis. Met Iris en Janinka is het lesgeven en de uitstapjes zo leuk. En de mensen in het huis (vooral Marjolein, Manon, Nadine, Pip en Yeliz) zijn echt vriendinnen aan het worden. Ik vind het zo jammer dat ik hun waarschijnlijk nooit meer zal zien! Nu ga ik met deze vijf meiden nog een weekendje weg en blijven Nadine, Pip en ik met z’n 3e achter. Dit was onze laatste week en maandag vertrekt mijn vliegtuig naar Seoul. Vanuit daar zal dan ook mijn volgende blog zijn!
Houdoe!
-
22 Februari 2014 - 00:53
Janinka:
Ik beleef het avontuur door jou verhaal voor de 2de keer! Ik heb een geweldige tijd mer je gehad en ga je missen, maar in Seoul ga je je plekkie ook vinden! Geniet ervan en tot in Nederland! Liefs Janinka -
22 Februari 2014 - 10:58
Marian Barten:
Chrissy, weer een hele goede reis naar je volgende adres. En hopelijk bevalt het je daar net zo goed als in Bali. Groetjes de buurtjes -
22 Februari 2014 - 14:25
Sanne Linders:
Hee Chrissy,
Wat een geweldig verhaal weer! Gelukkig heb je het goed naar je zin daar! Maak er nog een leuke week van en laat ons maar gauw weten hoe het op je andere bestemming zal zijn! Succes! -
22 Februari 2014 - 23:04
Mam:
hoihoi,
o my gosh....zul je wel gezegd hebben toen ze vroegen of jullie fotomodellen waren...hollands next topmodel!!!!
Je hebt een geweldig avontuur beleefd, echt wat je voor ogen had en nu..... op naar het volgende avontuur...in Zuid Korea!
Benieuwd of ze daar ook het spel weerwolven zullen doen met jou ha.
Hoop dat je gauw op plaats van bestemming bent, meissie.
Dikke kus XXXXX -
23 Februari 2014 - 09:21
Jeroen:
He Chrissy,
Zei ik je het niet, jij kan verbinden! haha en was je weer als eerste af omdat ze allemaal dachten dat je weerwolf bent?? Het mooie aan je reis verslagen, is dat je gewoon lekker jij bent, waar je ook bent maar wel met respect en waardering voor de cultuur (je beschrijft dingen die herkenbaar ook voor mij zijn en neemt nieuwe ervaringen op) en dat vind ik mooi om te lezen.
Op naar Korea, succes en fijne reis gewenst
groetjes Jeroen
PS..ben benieuwd of je daar nog bent als ik er heen ga (waarschijnlijk niet, want ik ga denk ik pas in december haha) ;) maar je kunt alvast de mooie plekjes opzoeken, die ga ik dan zeker even langs! -
24 Februari 2014 - 21:53
Astrid, Collega Van Je Vader Bij De Gemeente:
Hee Chrissy,
mooie verhalen, leuk om te lezen!
Hoorde van je vader dat de trip van Bali naar Seoul ook voor je ouders spannend was....
Nog een hele goede tijd gewenst in Seoul!
groetjes,
Astrid -
24 Februari 2014 - 23:05
Joep:
Hoi Chrissy,
Wederom een leuk verhaal en ik denk dat je binnenkort wel op de cover van een modeblad staat!
Ben benieuwd wat je binnenkort allemaal in Korea te wachten staat.
Succes en geniet ervan,
Groeten Ome Joep
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
