“Who is my roommate?” “Eight” “Oh, like her name"
Blijf op de hoogte en volg chrissy
03 Februari 2014 | Indonesië, Ubud
Voordat ik ga beginnen aan mijn woeste verhalen over hoe het in Bali is, wil ik eerst iedereen bedanken voor 1. Het komen op de supriseparty. Ik was zo overdonderd en vond t echt suuuuper leuk! En 2. Voor het schrijven voor een stukje in het boek dat mam pap en Laura hebben gemaakt. Het is zo fijn om iets van thuis te hebben! En ze vinden het hier ook allemaal ontzettend leuk om alles over jullie te horen.
Zaterdag was het zo ver. Na ’n best moeilijk afscheid (zelfs Laura was aan het huilen (heftig dus)) verliep ’t inchecken vlekkeloos. Voor mij stonden twee Nederlandse meisjes die ook vrijwilligerswerk gingen doen (ik dacht in Jakarta, omdat dat onze eerste vlucht was, dus had geen zin om er naar te vragen). Nu later blijkt één van deze meiden mijn huisgenootje te zijn, maar daar over zo meer.
In het vliegtuig deelde ik een rij stoelen van 4, dus ik heb een vrij relaxte vlucht gehad. 5 minuten voordat we gingen landen, raakte ik met haar in gesprek en vroeg waar zij heen ging. Al snel bleek dat Claudia (zo heet ze) ook naar Bali ging, ook vrijwilligerswerk ging doen en ook in Ubud zat. Zij heeft alleen wat meer reiservaring als ik heb. Ze is ongeveer al in elk werelddeel zo’n 20x (oké je mag het delen door 3) geweest.
Samen werden we opgehaald van het vliegveld, maar helaas deelden we niet samen een kamer. Helaas was op dat moment best zwak uitgedrukt, want zij woont nog best een eindje van mij vandaan en daar baalde ik flink van. Ik kon wel janken.
Nadat zij was afgezet, vroeg ik, “With who do I share a room?” Waarop hij antwoordde: “Eight”. Ze praten hier vrij onduidelijk, dus ik dacht dat het over een meisjesnaam ging. Het was dan nog een grotere tegenvaller toen ik er achter kwam dat ik mijn 20 tot 25 m2 meter grote kamer deelde met ACHT (!!!) andere meisjes. In één woord: chaos.
Er was die dag een klein lichtpuntje, het meisje dat ik in het begin tegen kwam op het vliegveld, kwam onze woonkamer binnen gewandeld zonder koffer (echt zo zielig), die was blijven hangen in Jakarta. Aangezien wij de enige Nederlanders waren, heb ik haar meteen een hippe I love Holland-pyjama gegeven en een setje kleren voor de dag erna.
Om half 12 viel ik uiteindelijk in slaap en 1 uur was ik weer klaar wakker. Na 2 uur te hebben gedraaid op m’n bamboe stapelbed (kraakt enorm, dus iedereen kon meegenieten) besloot ik maar om op te staan. Een ander Duits meisje kwam direct achter me aan en zo hebben we een tijdje buiten gezeten (30 graden) en ben ik vervolgens om 4 uur maar gaan douchen.
Vandaag was ik verrassend genoeg totaal niet moe! Overdag is Bali nog mooier dan ’s avonds met alle lichtjes. ’t Is allemaal zo onwerkelijk, maar we hebben een hele leuke groep! We hebben eerst een tempel bezocht, toen een lokale markt waar overal bloemoffers liggen voor de deur. Daar mag je dus absoluut niet op staan. Jullie mogen drie keer raden wie daar dus vol in is gestapt! Na de markt zijn we naar een apentuin geweest. Leuk detail, die apen worden getraind om onze spullen af te pakken, zodat hun baasjes het voor geld terug kunnen geven. Dat is ze bij mij trouwens niet gelukt haha! Daarna zijn we met onze introgroep wat gaan drinken en we hebben besloten om dit weekend met z’n 7en lekker een weekendje weg te gaan! Een hotel kost hier ongeveer 10 tot 20 euro (20 is duur) per persoon per nacht, dus dat is prima te doen!
Al met al is het echt super leuk! Ik ga veel om met drie Nederlanders, Paulien (die nog steeds dr koffer niet heeft), Marloes en Janinka (als ik het goed schrijf), de laatste twee hebben een privet villa (ZOOOOOO JALOERS!!). Maar ook met de andere meiden hier kan ik het prima vinden. Tot zo ver mijn eerste reisverslag, weltrusten!
Xxxx Chrissy
Zaterdag was het zo ver. Na ’n best moeilijk afscheid (zelfs Laura was aan het huilen (heftig dus)) verliep ’t inchecken vlekkeloos. Voor mij stonden twee Nederlandse meisjes die ook vrijwilligerswerk gingen doen (ik dacht in Jakarta, omdat dat onze eerste vlucht was, dus had geen zin om er naar te vragen). Nu later blijkt één van deze meiden mijn huisgenootje te zijn, maar daar over zo meer.
In het vliegtuig deelde ik een rij stoelen van 4, dus ik heb een vrij relaxte vlucht gehad. 5 minuten voordat we gingen landen, raakte ik met haar in gesprek en vroeg waar zij heen ging. Al snel bleek dat Claudia (zo heet ze) ook naar Bali ging, ook vrijwilligerswerk ging doen en ook in Ubud zat. Zij heeft alleen wat meer reiservaring als ik heb. Ze is ongeveer al in elk werelddeel zo’n 20x (oké je mag het delen door 3) geweest.
Samen werden we opgehaald van het vliegveld, maar helaas deelden we niet samen een kamer. Helaas was op dat moment best zwak uitgedrukt, want zij woont nog best een eindje van mij vandaan en daar baalde ik flink van. Ik kon wel janken.
Nadat zij was afgezet, vroeg ik, “With who do I share a room?” Waarop hij antwoordde: “Eight”. Ze praten hier vrij onduidelijk, dus ik dacht dat het over een meisjesnaam ging. Het was dan nog een grotere tegenvaller toen ik er achter kwam dat ik mijn 20 tot 25 m2 meter grote kamer deelde met ACHT (!!!) andere meisjes. In één woord: chaos.
Er was die dag een klein lichtpuntje, het meisje dat ik in het begin tegen kwam op het vliegveld, kwam onze woonkamer binnen gewandeld zonder koffer (echt zo zielig), die was blijven hangen in Jakarta. Aangezien wij de enige Nederlanders waren, heb ik haar meteen een hippe I love Holland-pyjama gegeven en een setje kleren voor de dag erna.
Om half 12 viel ik uiteindelijk in slaap en 1 uur was ik weer klaar wakker. Na 2 uur te hebben gedraaid op m’n bamboe stapelbed (kraakt enorm, dus iedereen kon meegenieten) besloot ik maar om op te staan. Een ander Duits meisje kwam direct achter me aan en zo hebben we een tijdje buiten gezeten (30 graden) en ben ik vervolgens om 4 uur maar gaan douchen.
Vandaag was ik verrassend genoeg totaal niet moe! Overdag is Bali nog mooier dan ’s avonds met alle lichtjes. ’t Is allemaal zo onwerkelijk, maar we hebben een hele leuke groep! We hebben eerst een tempel bezocht, toen een lokale markt waar overal bloemoffers liggen voor de deur. Daar mag je dus absoluut niet op staan. Jullie mogen drie keer raden wie daar dus vol in is gestapt! Na de markt zijn we naar een apentuin geweest. Leuk detail, die apen worden getraind om onze spullen af te pakken, zodat hun baasjes het voor geld terug kunnen geven. Dat is ze bij mij trouwens niet gelukt haha! Daarna zijn we met onze introgroep wat gaan drinken en we hebben besloten om dit weekend met z’n 7en lekker een weekendje weg te gaan! Een hotel kost hier ongeveer 10 tot 20 euro (20 is duur) per persoon per nacht, dus dat is prima te doen!
Al met al is het echt super leuk! Ik ga veel om met drie Nederlanders, Paulien (die nog steeds dr koffer niet heeft), Marloes en Janinka (als ik het goed schrijf), de laatste twee hebben een privet villa (ZOOOOOO JALOERS!!). Maar ook met de andere meiden hier kan ik het prima vinden. Tot zo ver mijn eerste reisverslag, weltrusten!
Xxxx Chrissy
-
03 Februari 2014 - 16:26
Maartje:
Crissyyyy
Zo leuk hoe je het allemaal vertelt, ik heb gelijk een beeld in m'n hoofd haha! (vooral met dat op die offerbloemen stampen haha). Maaaaaaaaarre super gaaf, hopelijk vind je snel je draai (maar volgens mij lukt dat al aardig) en wen je aan alle nieuwe dingen.
Geniet ervan!!!
xx -
03 Februari 2014 - 16:34
Reiny:
Na een middag met frisse tegenzin schoolverslagen geschreven te hebben die nog steeds niet af zijn (zucht), ga ik zo meteen met een grote grijns verder. Heerlijk om jouw allereerste reisverslag te lezen. You make my day like always. Heel veel plezier daar Chris, geniet van alles, want voor je het weet ben je weer in Big City Haps! -
03 Februari 2014 - 16:45
Buurtjes:
Chrissy,
Fijn om te horen dat je reis goed is gegaan.
En nu maar genieten. Wij volgen je wel.
groetjes van ons 4tjes
-
03 Februari 2014 - 21:46
Pap En Mam:
Hé meissie,
fijn dat de reis goed is gegaan en je nu al heftig aan het genieten bent!
Blijf dat lekker doen, dan genieten wij van jouw verhalen
Dikke kus van ons X -
03 Februari 2014 - 22:50
Tante Dida........en De Rest Van De Weijertjes:
Ha Chrissy,
Wat waren we blij met jouw eerste berichtje, fijn dat alles goed is gegaan met reizen en aankomst.En ook fijn dat je al leuke contacten hebt daar in het verre Bali.
Enne..je zou geen écht Hazen-bloed hebben als je geen blunders had begaan, dus in de bloemoffers staan past wel bij jou..haha.
Nou geniet van je reis en we houden de berichtjes bij.Wie weet...kun je straks net zo prachtig vertellen als Erica Terpstra.....
Veel plezier!!
Gr. Evert, Diniëtte, Sjoerd en Tess. -
05 Februari 2014 - 20:31
Anja Van Mams Werk:
Ha die chrissy. Wat onwijs gaaf dat je nu op Bali bent en dan ook nog in ubud. Kei vet kunst plaatsje met heeeeeeeeel veel winkeltjes. Een mega lange kilometerslange straat . Daar kun je je hart ophalen hahaha...en er lopen aapjes. Ik ga je verslagen volgen hoor. En dat je op die krans stapt...ach dat gebeurt je maar 1 keer. En dan ook al die kleine offertjes langs de kant van de weg....je bent gewaarschuwd hahahaha...heel veel plezier en ik meld we wel weer...groetjes Anja xx -
06 Februari 2014 - 12:12
Tante Marion:
Hoi Chrissy
Fijn om te lezen dat alles goed is gegaan en dat je met zijn achten gezellig 'knus' bij elkaar zit.
Heel veel plezier daar en genieten maar. We zijn benieuwd naar jouw indrukken en avonturen.
Groetjes tante Marion, Ome Johan en Jetske
enne...een dag niet geblunderd is een dag niet geleefd.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
