Je suis une francaise avec le pain du stock
Blijf op de hoogte en volg chrissy
13 Juli 2014 | Frankrijk, Huanne-Montmartin
As you know, after the dutch story, there is a English story. French.. ehhh.. not yet.
Dinsdag 1 juli kwam ik super zenuwachtig (grote onzin, ik vroeg me eerder af waar de zenuwen bleven. Maar goed, voor het verhaal klinkt super zenuwachtig toch wat spannender) aan bij Kato en haar ouders. (Kato gaat met mij samen animatiewerk doen op de camping). Meteen werd ik ontvangen alsof ik hun al jaaaaaren kende (ach ja, die tijd werd ook snel ingehaald want meteen kreeg ik hun hele levensverhaal te horen, die ik natuurlijk leuk vond om te horen, waarbij Kato regelmatig riep : MAAAAHAAAAM! Moet dat nou!). Nadat we papa en mama hadden uitgezwaaid ging ik samen met Kato naar Turnhout, een stad of dorp (’n mix waarschijnlijk) bij haar in de buurt. Daar gingen we België aanmoedigen vanwege de WK voetbalwedstrijd! Ik was daar undercover in m’n rood-geel-zwarte outfit. Ook dacht ik 100% voorbereid te zijn door m’n Belgische teksten: Allé mannekes! Bende gullie zot of wat? Toch was het iedere keer weer bingo zodra ik verder praatte na deze twee zinnen. “Is dat niet een Hollander?” Hoorde ik regelmatig fluisteren.
Na een korte autorit (van de 7 uur heb ik 7 uur geslapen) waren we aangekomen op de camping! En ja hoor, verrassing 1 stond ons al meteen te wachten. Toen ik vroeg naar onze hoofdanimator, Lisanne, die een dag eerder zou zijn aangekomen, vertelde de campingeigenaar mij dat die al was vertrokken! Op dat moment vreesden Kato en ik voor onze toekomst op deze camping. In wat voor een horrorfilm waren wij terecht gekomen? Oké, wij moeten douchen waar de gasten ook douchen en voor het toilet geldt het zelfde; de grote boodschap wordt dus door ons allemaal zo lang mogelijk uitgesteld (Chrissy, stop, dit is een openbare blog). Er kruipen naaktslakken in het gras en op z’n tijd loopt er een miertje in onze caravan. Is dat nu echt een reden om te gaan? Nou voor onze voormalige hoofdanimator wel dus. Het goede nieuws van dit alles is dat mijn oud-hoofdanimator, Jeroen, naar onze camping is gekomen, dus dat is helemaal gezellig!
Hoewel de douches en wc’s toch even iets minder zijn dan ik gewend ben, zijn er ook positieve dingen aan deze camping. Laten we beginnen met het werkrooster, het is zowel in tijd als in activiteiten de helft is van wat ik vorig jaar moest doen (je hoort mij niet klagen). Er zijn twee verschillende schema’s. Het eerste schema is: 10 tot 12 uur miniclub, 20.00 tot 20.40 minidisco en ten slotte van 21.00 tot 23.00/00.00 een avondprogramma. Geen repetities voor heftige avondshows, geen middag programma en wel een paar dagen voorbereidingstijd. De campingbaas verstaat wel wat anders onder voorbereidingstijd dan dat wij doen. Kato en ik maken nu ontzettend lange dagen in de miniclub, Terwijl Charlotte,’n hilaaaaarisch meisje van de receptie, in het zwembad lag, vroeg de campingeigenaar aan haar: “Zijn Kato en Chrissy hier ook?!” Want hij vond het wel gezellig om even met ons te gaan kletsen! Wij waren ondertussen (duuuh, daarvoor worden we betaald) druk aan het werk in de miniclub.
De miniclub is (nu was) wel écht een zwijnenstal. Jezus Christus (Jezus Chrissy (grap van de eeuw, gemaakt door Charlotte)). Holy moly. Alle pain du stok (ja ik weet dat dit geen goede vertaling van stokbroden is) bij elkaar! Er hangen spinnenwebben die volgens mij er al een paar honderd (duizend) jaar hangen. De manier van opruimen is dan ook wat anders dan wat ik gewend ben. Kato en ik kwamen aan in de miniclub vol goede moed met ons emmertje met sop, de bezem, en stoffer en blik. Vervolgens komt een van de medewerkers naar ons toe: “wacht maar even, zo gaat dat eeuwen duren.” En vervolgens staat hij daar met de bladblazer (echt, ja echt) al het vuil en de honderd (duizend) jaar oude spinnenwebben weg te blazen. Door de ramen kon je tot een paar dagen geleden niet heen kijken. Nu heeft het een ‘romantische’ (ontzettend ranzige) gloed langs de ramen waardoor je alleen door het middelste gedeelte van de ramen kan kijken. Voordat je nu een verschrikkelijk smerig idee hebt van de miniclub, Kato en ik hebben fliiiiiiink gepoetst (nee ik ben niet ziek) de afgelopen dagen, dus nu kunnen al uw kindjes weer van de vloer eten! Geen zorgen dus!
De sfeer hier onderling is enorm goed (hoewel het weer zo af en toe wat minder gezellig is. Vandaag hadden we de eerste goede stormbui gehad (we hebben ‘m nog steeds) en nu moet ik plassen en kan ik niet naar de wc omdat dat 3 minuten lopen is. (het klinkt nu echt alsof ik lui ben maar het regent écht hard. Oké, tijd om alle haakjes te sluiten)). Ik heb ontzettend veel plezier met Kato, echt een schat van een meid (die ALTIJD ongeluk heeft. Ze valt ongeveer 9 keer per dag, met vandaag als hoogtepunt een val in het meer. Aangezien ik ook altijd zo’n kluns ben is dat een top-combinatie. Toen wij een toneelstuk van Tipy en Flora aan het doen waren, gooide ik eerst een bord tegen een kind aan, vervolgens gooit Kato een glazen beker tegen de muur aan en tenslotte gooi ik haar in de bak met afwas. Ik zie je denken: Wauw. Het is dan ook niet voor niets dat ook de ouders niet uit de miniclub te slaan zijn.) Verder is hier Charlotte, de hilarische receptioniste, en Frank (wij mogen ‘m Frankietank noemen), die is na de eerste nacht al door zijn bed gezakt. Heerlijk om daar op zijn tijd dus een grap over te maken. Daarnaast is het ook heerlijk om zo af en toe een grap over zijn accent te maken (ik die een grap over iemand anders’ accent maak, dat lijkt al een grap op zich).
Mij hoor je dus niet klagen en ik houd het hier nog wat even vol (als die naaktslakken tenminste uit m’n caravan blijven)
Tot zo ver een verslag van de eerste dagen! Jullie horen snel meer van me!
Au revoir en tot snel!
ENGLISH VERSION
Tuesday, 1 July, I was soooo nervous (nonsense, I was rather wondering where the nerves were but well, the story sounds more exciting when I say I had a lot of nerves) to go to Kato and her parents. Immediately I was welcomed as if I already knew them for yeaaars (oh yes, that time was quickly overtaken because they immediately told me everything about their life. Kato called regularly: MUUUUUUM! Don’t say that! ). After we had said goodbye to my mom and dad, I went with Kato went to Turnhout, a city or town (probably a mix) close to her town. We encourage the soccer team of Belgium and I went undercover as a real Belgian girl in my red-yellow-black outfit. I also thought to be prepared for a 100%, because I prepared some Belgian texts: “Allé mannekes!” and “Zijde gullie zot of wat?” Unfortunately it was every time bingo once I started talking more than these two slogans. "Isn’t that a Dutch girl?" It was a question I heard often whispered.
After a short drive (the 7 hours and I slept 7 hours) we arrived at the campsite! A surprise was waiting for us right away. When I asked for our head animator, Lisanne, who would have arrived a day earlier to the campsite, the owner told me that she was already gone! Kato and I were shocked. What a horror campsite we had landed? Yes, we need to take a shower where guests shower and toilet for the same story (We all don’t want to do ‘the big message’ (Chrissy, stop, this is a public blog)). There slugs crawling in the grass and ants are sometimes running in our caravan. Is that really a reason to go? Well for her, yes. The good news in all this is that my former head animator, Jeroen, come to our campsite, so it will be a lot of fun!
Although the showers and toilets are still just a little less than I'm used to, there are also positive things over here. Let's start with the pattern, which is half of what I had to do last year (you don’t hear me complaining). There are two different schedules. The first schedule is from 10 to 12 in the mini club, after that the mini disco from 20:00 to 20:40. Finally there is from 21:00 to 23.00/00.00 an evening program. No rehearsals for waaaay to difficult evening shows, no afternoon program, and a few days of preparation time. The camp boss understands some other things under preparation time than we do. Kato and I are now spending very long days in the mini club, but while Charlotte, a hilaaaaarious reception girl, was in the pool, asked the site owner to her: "Are Kato and Chrissy also in the swimmingpool?" because he thought it was nice to just go and chat with us! We were in the meantime (duuuh, that why we get paid) hard at work in the mini club.
The mini club is (now was) really nasty. Jesus Christ (Jesus Chrissy (joke of the century, made by Charlotte)). Holy moly. All pain du stock (yes, I know this isn’t a good translation of baguettes) together! Hang cobwebs that are hanging there for a few hundred (thousand) years suspended. The way of clearing is therefore different from what I'm used to. Kato and I arrived at the mini club in good spirits with our bucket with suds, the broom and dustpan. Next comes one of the staff to us: "wait a minute, so will that take centuries." Then he stands there with the blower (really?!) and he blew all the dirt and the hundred (thousand) years old cobwebs away. Through the windows you could not look around until a few days ago. Now it has a 'romantic' (very nasty) glow along the windows so you can only watch through the middle part of the windows. Before you now have a horrible nasty idea of the mini club, Kato and I have cleaned a loooooot (no I'm not sick) the past few days, so now your kids can eat off the floor again! So, no worries
The atmosphere here is amazing (although the weather is less fun. Today we had the first storm (we still have it) and now I have to pee and I can’t go to the toilet because that is a 3-minute walk away. (It truly sounds like I'm lazy but it is really raining so badly. Okay, time to close all parentheses)). I have a lot of fun with Kato, a really sweet girl, but who always has bad luck, with as highlight when she fell today in the lake. As you know me, I am also a girl who can be an idiot, so we are a great team together. In the miniclub I threw a plate at a kids head, she broke a glass and I threw her in a bucket of water. You are probably thinking: Waaauuuw. Parents over here think the same. That’s the reason why 50% of the people in the miniclub are 45 . Besides Kato I live with Charlotte, a hilarious receptionist, and Frank (we can call him Franky Tank), which has been dropped by his bed after the first night. So wonderful to make there every minute a joke about. It is also wonderful to occasionally make a joke about his accent (Me who is making a joke about someone else's accent, which seems like a joke in itself).
As you can hear, I don’t complain and I like it here more and more (as slugs remain at least from my caravan)
So far, a report from the first days! You soon hear more from me!
Au revoir and see you soon!
Dinsdag 1 juli kwam ik super zenuwachtig (grote onzin, ik vroeg me eerder af waar de zenuwen bleven. Maar goed, voor het verhaal klinkt super zenuwachtig toch wat spannender) aan bij Kato en haar ouders. (Kato gaat met mij samen animatiewerk doen op de camping). Meteen werd ik ontvangen alsof ik hun al jaaaaaren kende (ach ja, die tijd werd ook snel ingehaald want meteen kreeg ik hun hele levensverhaal te horen, die ik natuurlijk leuk vond om te horen, waarbij Kato regelmatig riep : MAAAAHAAAAM! Moet dat nou!). Nadat we papa en mama hadden uitgezwaaid ging ik samen met Kato naar Turnhout, een stad of dorp (’n mix waarschijnlijk) bij haar in de buurt. Daar gingen we België aanmoedigen vanwege de WK voetbalwedstrijd! Ik was daar undercover in m’n rood-geel-zwarte outfit. Ook dacht ik 100% voorbereid te zijn door m’n Belgische teksten: Allé mannekes! Bende gullie zot of wat? Toch was het iedere keer weer bingo zodra ik verder praatte na deze twee zinnen. “Is dat niet een Hollander?” Hoorde ik regelmatig fluisteren.
Na een korte autorit (van de 7 uur heb ik 7 uur geslapen) waren we aangekomen op de camping! En ja hoor, verrassing 1 stond ons al meteen te wachten. Toen ik vroeg naar onze hoofdanimator, Lisanne, die een dag eerder zou zijn aangekomen, vertelde de campingeigenaar mij dat die al was vertrokken! Op dat moment vreesden Kato en ik voor onze toekomst op deze camping. In wat voor een horrorfilm waren wij terecht gekomen? Oké, wij moeten douchen waar de gasten ook douchen en voor het toilet geldt het zelfde; de grote boodschap wordt dus door ons allemaal zo lang mogelijk uitgesteld (Chrissy, stop, dit is een openbare blog). Er kruipen naaktslakken in het gras en op z’n tijd loopt er een miertje in onze caravan. Is dat nu echt een reden om te gaan? Nou voor onze voormalige hoofdanimator wel dus. Het goede nieuws van dit alles is dat mijn oud-hoofdanimator, Jeroen, naar onze camping is gekomen, dus dat is helemaal gezellig!
Hoewel de douches en wc’s toch even iets minder zijn dan ik gewend ben, zijn er ook positieve dingen aan deze camping. Laten we beginnen met het werkrooster, het is zowel in tijd als in activiteiten de helft is van wat ik vorig jaar moest doen (je hoort mij niet klagen). Er zijn twee verschillende schema’s. Het eerste schema is: 10 tot 12 uur miniclub, 20.00 tot 20.40 minidisco en ten slotte van 21.00 tot 23.00/00.00 een avondprogramma. Geen repetities voor heftige avondshows, geen middag programma en wel een paar dagen voorbereidingstijd. De campingbaas verstaat wel wat anders onder voorbereidingstijd dan dat wij doen. Kato en ik maken nu ontzettend lange dagen in de miniclub, Terwijl Charlotte,’n hilaaaaarisch meisje van de receptie, in het zwembad lag, vroeg de campingeigenaar aan haar: “Zijn Kato en Chrissy hier ook?!” Want hij vond het wel gezellig om even met ons te gaan kletsen! Wij waren ondertussen (duuuh, daarvoor worden we betaald) druk aan het werk in de miniclub.
De miniclub is (nu was) wel écht een zwijnenstal. Jezus Christus (Jezus Chrissy (grap van de eeuw, gemaakt door Charlotte)). Holy moly. Alle pain du stok (ja ik weet dat dit geen goede vertaling van stokbroden is) bij elkaar! Er hangen spinnenwebben die volgens mij er al een paar honderd (duizend) jaar hangen. De manier van opruimen is dan ook wat anders dan wat ik gewend ben. Kato en ik kwamen aan in de miniclub vol goede moed met ons emmertje met sop, de bezem, en stoffer en blik. Vervolgens komt een van de medewerkers naar ons toe: “wacht maar even, zo gaat dat eeuwen duren.” En vervolgens staat hij daar met de bladblazer (echt, ja echt) al het vuil en de honderd (duizend) jaar oude spinnenwebben weg te blazen. Door de ramen kon je tot een paar dagen geleden niet heen kijken. Nu heeft het een ‘romantische’ (ontzettend ranzige) gloed langs de ramen waardoor je alleen door het middelste gedeelte van de ramen kan kijken. Voordat je nu een verschrikkelijk smerig idee hebt van de miniclub, Kato en ik hebben fliiiiiiink gepoetst (nee ik ben niet ziek) de afgelopen dagen, dus nu kunnen al uw kindjes weer van de vloer eten! Geen zorgen dus!
De sfeer hier onderling is enorm goed (hoewel het weer zo af en toe wat minder gezellig is. Vandaag hadden we de eerste goede stormbui gehad (we hebben ‘m nog steeds) en nu moet ik plassen en kan ik niet naar de wc omdat dat 3 minuten lopen is. (het klinkt nu echt alsof ik lui ben maar het regent écht hard. Oké, tijd om alle haakjes te sluiten)). Ik heb ontzettend veel plezier met Kato, echt een schat van een meid (die ALTIJD ongeluk heeft. Ze valt ongeveer 9 keer per dag, met vandaag als hoogtepunt een val in het meer. Aangezien ik ook altijd zo’n kluns ben is dat een top-combinatie. Toen wij een toneelstuk van Tipy en Flora aan het doen waren, gooide ik eerst een bord tegen een kind aan, vervolgens gooit Kato een glazen beker tegen de muur aan en tenslotte gooi ik haar in de bak met afwas. Ik zie je denken: Wauw. Het is dan ook niet voor niets dat ook de ouders niet uit de miniclub te slaan zijn.) Verder is hier Charlotte, de hilarische receptioniste, en Frank (wij mogen ‘m Frankietank noemen), die is na de eerste nacht al door zijn bed gezakt. Heerlijk om daar op zijn tijd dus een grap over te maken. Daarnaast is het ook heerlijk om zo af en toe een grap over zijn accent te maken (ik die een grap over iemand anders’ accent maak, dat lijkt al een grap op zich).
Mij hoor je dus niet klagen en ik houd het hier nog wat even vol (als die naaktslakken tenminste uit m’n caravan blijven)
Tot zo ver een verslag van de eerste dagen! Jullie horen snel meer van me!
Au revoir en tot snel!
ENGLISH VERSION
Tuesday, 1 July, I was soooo nervous (nonsense, I was rather wondering where the nerves were but well, the story sounds more exciting when I say I had a lot of nerves) to go to Kato and her parents. Immediately I was welcomed as if I already knew them for yeaaars (oh yes, that time was quickly overtaken because they immediately told me everything about their life. Kato called regularly: MUUUUUUM! Don’t say that! ). After we had said goodbye to my mom and dad, I went with Kato went to Turnhout, a city or town (probably a mix) close to her town. We encourage the soccer team of Belgium and I went undercover as a real Belgian girl in my red-yellow-black outfit. I also thought to be prepared for a 100%, because I prepared some Belgian texts: “Allé mannekes!” and “Zijde gullie zot of wat?” Unfortunately it was every time bingo once I started talking more than these two slogans. "Isn’t that a Dutch girl?" It was a question I heard often whispered.
After a short drive (the 7 hours and I slept 7 hours) we arrived at the campsite! A surprise was waiting for us right away. When I asked for our head animator, Lisanne, who would have arrived a day earlier to the campsite, the owner told me that she was already gone! Kato and I were shocked. What a horror campsite we had landed? Yes, we need to take a shower where guests shower and toilet for the same story (We all don’t want to do ‘the big message’ (Chrissy, stop, this is a public blog)). There slugs crawling in the grass and ants are sometimes running in our caravan. Is that really a reason to go? Well for her, yes. The good news in all this is that my former head animator, Jeroen, come to our campsite, so it will be a lot of fun!
Although the showers and toilets are still just a little less than I'm used to, there are also positive things over here. Let's start with the pattern, which is half of what I had to do last year (you don’t hear me complaining). There are two different schedules. The first schedule is from 10 to 12 in the mini club, after that the mini disco from 20:00 to 20:40. Finally there is from 21:00 to 23.00/00.00 an evening program. No rehearsals for waaaay to difficult evening shows, no afternoon program, and a few days of preparation time. The camp boss understands some other things under preparation time than we do. Kato and I are now spending very long days in the mini club, but while Charlotte, a hilaaaaarious reception girl, was in the pool, asked the site owner to her: "Are Kato and Chrissy also in the swimmingpool?" because he thought it was nice to just go and chat with us! We were in the meantime (duuuh, that why we get paid) hard at work in the mini club.
The mini club is (now was) really nasty. Jesus Christ (Jesus Chrissy (joke of the century, made by Charlotte)). Holy moly. All pain du stock (yes, I know this isn’t a good translation of baguettes) together! Hang cobwebs that are hanging there for a few hundred (thousand) years suspended. The way of clearing is therefore different from what I'm used to. Kato and I arrived at the mini club in good spirits with our bucket with suds, the broom and dustpan. Next comes one of the staff to us: "wait a minute, so will that take centuries." Then he stands there with the blower (really?!) and he blew all the dirt and the hundred (thousand) years old cobwebs away. Through the windows you could not look around until a few days ago. Now it has a 'romantic' (very nasty) glow along the windows so you can only watch through the middle part of the windows. Before you now have a horrible nasty idea of the mini club, Kato and I have cleaned a loooooot (no I'm not sick) the past few days, so now your kids can eat off the floor again! So, no worries
The atmosphere here is amazing (although the weather is less fun. Today we had the first storm (we still have it) and now I have to pee and I can’t go to the toilet because that is a 3-minute walk away. (It truly sounds like I'm lazy but it is really raining so badly. Okay, time to close all parentheses)). I have a lot of fun with Kato, a really sweet girl, but who always has bad luck, with as highlight when she fell today in the lake. As you know me, I am also a girl who can be an idiot, so we are a great team together. In the miniclub I threw a plate at a kids head, she broke a glass and I threw her in a bucket of water. You are probably thinking: Waaauuuw. Parents over here think the same. That’s the reason why 50% of the people in the miniclub are 45 . Besides Kato I live with Charlotte, a hilarious receptionist, and Frank (we can call him Franky Tank), which has been dropped by his bed after the first night. So wonderful to make there every minute a joke about. It is also wonderful to occasionally make a joke about his accent (Me who is making a joke about someone else's accent, which seems like a joke in itself).
As you can hear, I don’t complain and I like it here more and more (as slugs remain at least from my caravan)
So far, a report from the first days! You soon hear more from me!
Au revoir and see you soon!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
